28 września 1928 rok to jedna z najważniejszych dat w historii ludzkości. Tego właśnie dnia brytyjski uczony Alexander Fleming wynalazł substancję, która kilka lat później została nazwana penicyliną.

Fleming tego odkrycia dokonał przypadkowo, a dokładniej przez niedbalstwo i brak higieny. Mianowicie postanowił on zbadać wykwity, które pojawiły się na resztkach jedzenia pozostawionego w laboratorium, w którym pracował. Doszedł do wniosku, że substancje występujące w pleśni hamują rozwój niektórych bakterii. Podobnego odkrycia już w 1897 roku dokonał francuski lekarz wojskowy Ernest Duchesne, jednak zmarł on w kilka lat po odkryciu i nie zdążył dokończyć swoich badań. Obaj panowie jednak nie potrafili tych substancji wyizolować z pleśni.

Dokonali tego dopiero w 1938 roku z pomocą samego Flaminga dwaj inni naukowcy, Ernst Boris Chain i Howard Walter Florey. Pierwsze dawki penicyliny pojawiły się na rynku kilkanaście miesięcy później, a panowie za swoje odkrycie w 1945 roku otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny.

Penicylina to pierwszy na świecie antybiotyk, czyli lek, który zwalcza bakterie odpowiedzialne za występowanie szeregu chorób. Do dnia opatentowania penicyliny ludzie umierali na choroby, które w obecnych czasach nie są uznawane nawet za groźne. Lek ten leczy takie choroby jak angina, zapalenie ucha, kiła, zapalenie płuc, tężec, błonica.

Penicylina zabija takie bakterie chorobotwórcze jak:

• gronkowce,
• krętki,
• gonokoki ,
• meningokoki.

Mimo, że medycyna od czasów Fleminga dokonała tysięcy przełomowych odkryć i stworzyła wiele innych antybiotyków to penicylina wciąż jest najpopularniejsza pośród nich. Stosuje się ją, ponieważ ma skuteczne działanie bakteriobójcze i dobrze przenika do organizmu. Najlepsze efekty daje, jeśli podaje się ją domięśniowo i dożylnie, gorzej, jeśli jest podawana doustnie. Lepiej przyswajalne są półsyntetyczne pochodne penicyliny.

Największą wadą penicyliny jest częste występowanie na nią uczuleń, które prowadzić mogą do śmierci, to tzw. wstrząs anafilaktyczny. Występować też może zespół Hoigne’a objawiający się panicznym lękiem i reakcja Jarischa-Herxheimera, która cechuje się wysoką gorączką i dreszczami. Problemem jest też to, że penicylina jest dość szybko wydalana przez organizm i dlatego trzeba starannie dobierać dawki, i podawać je częściej niż inne antybiotyki.