Mononukleoza zakaźna to medyczne określenie choroby popularnie nazywanej jako choroba pocałunków, ponieważ zarazić się nią można przez ślinę. Inne nazwy zamiennie stosowane to gorączka gruczołowa, angina monocytowa, choroba Pfeiffera.

Najwięcej zachorowań na tę chorobę odnotowuje się u dzieci i młodzieży. Powoduje ją wirus Epsteina-Barra (w skrócie EBV). Mononukleoza znacznie osłabia odporność organizmu, co może skutkować kolejną infekcją wirusową. Nie ma szczepionki na tę chorobę.

Najczęstszym sposobem zarażenia się mononukleozą jest pocałunek z nosicielem wirusa EBV. Poza tym wystarczy jakikolwiek kontakt ze śliną zarażonego, np. przez picie z tej samej butelki, jedzenie przy użyciu tego samego sztućca. Pierwszym objawem choroby jest wysoka gorączka, która może utrzymywać się nawet dwa tygodnie. Innymi symptomami są:

• wysypka,
• brak apetytu,
• powiększone węzły chłonne,
• angina.
• złe samopoczucie,
• obrzęk powiek.

U ponad połowy przypadków tej choroby stwierdza się powiększoną śledzionę, a u 30 proc. powiększona jest też wątroba.

Powrót do zdrowia nie należy do najprzyjemniejszych. Zdecydowana większość chorych cierpi wówczas na zespół przewlekłego zmęczenia, który objawia się spadkiem koncentracji oraz nieustannym zmęczeniem i niechęcią do podejmowania jakichkolwiek działań. Mononukleoza może doprowadzić do poważnych powikłań. Jednym z nim jest anemia hemolityczna (zanik erytrocytów). Poza tym chory może mięć porażenie nerwów czaszkowych, zapalenie mózgu lub poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego, a nawet zapalenie jąder. Pojawić się mogą trudności z oddychaniem.

Leczenie mononukleozy sprowadza się jedynie do zwalczania samych objawów. Leku bezpośrednio działającego na tę chorobę nie ma. Chory powinien dużo wypoczywać, zażywać leki przeciwbólowe i obniżające gorączkę oraz witaminy. W sytuacji, kiedy występują problemy z oddychaniem, podaje się kortykosterydy.